❤️🌹❤️🌹মিছলীয়া সিহঁত যিবোৰে কয় মই হেনো জোনটো হেৰুৱালো❤️🌹❤️🌹
পাবলো নেৰুডাৰ কবিতা
ভাষান্তৰ
অৱনী বুঢ়াগোঁহাই
‘পাবলো নেৰুডাৰ কবিতা এক প্ৰকাৰৰ আশ্চৰ্য্য।
তেখেতে এনে কিছুমান আবেগক সামৰি লৈছিল, যাৰ শব্দৰ প্ৰকৃতিয়ে ভাষাৰ সম্ভাৱনাক মনলৈ আনে।
কবি হিচাপে নেকডাৰ সংবেদনশীলতাই কাব্যিকতাৰ বিভিন্ন মাত্রা অন্বেষণ কৰিছিল।
তেওঁ অন্তর্নিহিততাৰ গভীৰ অনুভূতি দেখুৱাই মানৱ অভিজ্ঞ তাক চাইছিল।
প্রায়ে, তেওঁৰ শব্দ বাছনিৰ বৈশিষ্ট্য আছিল তেওঁ ব্যৱহাৰ কৰা ভাষাটোরে বহন কৰাৰ চিন।
তেওঁ আধুনিক আৰু ৰোমাণ্টিক আছিল এক আৱৰ্তত মিলিত হৈ কেবল শিল্পৰ ফলস্বৰূপে নহয়, বৰঞ্চ তেওঁৰ কবিতাই অনুভূতিক জীৱন্ত কৰি তুলি কাব্যিক স্থানক সজীৱ কৰি তোলাৰ বাবে।
দুখ হওক, বা অভিজ্ঞতা শেষ হোৱাৰ পিছত অনুভৱৰ অনুৰণনশীল দীর্ঘদিনীয়া অনুভূতিয়েই হওক,কথাবোৰৰ ওপৰত তেওঁ বাহ্যিকতাৰ তৰপ সনাৰ চেষ্টা কৰা নাছিল।
